AMD پس از سال‌ها حرکت در سایه‌ی اینتل مجددا به سمت تبدیل شدن به غول بزرگی در دنیای فناوری حرکت می‌کند.

AMD در سال جاری میلادی رویکردی تأثیرگذار و قابل‌توجه در بازار فناوری داشت. هر کاربر عادی علاقه‌مند به دنیای فناوری هم متوجه پیشرفت این شرکت در ماه‌های گذشته شده است. اخباری همچون فروش بیشتر Ryzen 7 3700X نسبت به کل محصولات اینتل یا شکست تمامی رقبا توسطRyzen 9 3900X نشان‌دهنده‌ی دورانی طلایی برای شرکت هستند. پیشرفت‌های کنونی موقعیت این شرکت را بیش‌ از پیش در بازار فناوری تثبیت‌شده نشان می‌دهند که ظاهری کاملا برخلاف چهار تا پنج سال گذشته برای آن‌ها دارد.

کارشناسان دنیای فناوری با نگاهی به روند رشدAMD در ماه‌های اخیر این سؤال را مطرح می‌کنند که چه مورد یا مواردی در این شرکت تغییر کرده است؟ آیا تنها شاهد پردازنده‌هایی با کیفیت بیشتر از سویAMD بوده‌ایم؟ آیا ترکیب اشکالات عملکردی اینتل و رشد شدید فناوری‌های ساخت‌ و تولید درAMD موجب پیشرفت شد؟ درنهایت می‌توان مجموعه‌ای از دلایل را به‌عنوان عامل وضعیت امروزAMD در نظر گرفت. آن‌ها در مدت اخیر محصولات سخت‌افزاری بهتری تولید کرده‌اند و رقیب دیرینه نیز نوآوری قابل‌توجهی در بازار نداشت.

AMD در جدیدترین برنامه‌ی معرفی محصول، در تاریخ هفتم اوت نسخه‌ی جدیدی از خانواده‌ی اپیک مبتنی بر فناوری هفت نانومتر را معرفی کرد. هسته‌های پردازشی جدید آن‌ها نه‌تنها اینتل را در دسته‌بندی مشخصی در حوزه‌ی پردازنده شکست می‌دهند، بلکه در همه‌ی دسته‌های دیگر هم بهبودهایی را به‌همراه خواهند داشت. AMD با محصولات جدید قیمت هر هسته را در پردازنده کاهش داد و همچنین در طراحی‌های با سوکت‌هایی برابر با اینتل، ادعای گنجاندن هسته‌های بیشتر دارد.

شروع پیشرفتAMD

اینتل در سال ۲۰۱۷در صدر بازار پردازنده و محصولات مرتبط بود. آن‌ها روی موج محصولاتی همچون Core i7-7700K و سری پردازنده‌های کیبی لیک سوار بودند. به‌علاوه آن‌ها آمادگی لازم را برای رقابت با محصول در دست توسعه‌ی رقیب یعنی سری رایزن نداشتند. وقتیAMD، پردازنده‌های رایزن را به بازار عرضه کرد، عملکرد خارق‌العاده‌ی آن‌ها بهترین محصولات اینتل یعنی سری سوم پردازنده‌های کیبی لیک را پشت سر می‌گذاشت.

 به‌عنوان مثالی از برتری پردازنده‌های رایزن نسبت به رقبای هم‌نسل از اینتل می‌توانRyzen 7 1800X را باCore i7-7700K مقایسه کرد. پردازنده‌یAMD در بنچمارکCinebench R15 امتیاز ۱،۶۱۲ را کسب کرد که نسبت به امتیاز ۹۷۰ محصول رقیب، یک پیروزی همه‌جانبه بود. چنان آماری نشان‌دهنده‌ی ۴۰ درصد عملکرد بهتر در حالت استفاده از چند پردازنده بود. البته اینتل در وظایف مرتبط با یک هسته هنوز برتری خود را حفظ می‌کرد. پردازنده‌ی آن‌ها در حالت تک‌هسته‌ای امتیاز ۱۹۴ را کسب کرد، در حالی که پردازنده‌ی رایزن مذکور به امتیاز ۱۵۹ رسید.

اینتل پس از شکست از نسل اول پردازنده‌های رایزن، سری پردازنده‌های کافی لیک را به بازار عرضه کرد. محصولات جدید در عملکرد چند هسته‌ای رایزن را شکست می‌دادند. البته کمی بعد نسل دوم رایزن از سویAMD معرفی شد که پیشرفت قابل‌توجهی نسبت به محصولات قبلی داشت.

اگر نگاهی به سال‌های گذشته داشته باشیم، روند فوق همیشه تکرار شده است. ابتدا AMDبا محصولاتی جدید اینتل را در بخش پردازش با چند هسته شکست می‌داد، سپس اینتل محصولاتی با قابلیت بیشتر ارائه می‌کرد و روند به همین ترتیب ادامه داشت.در سال‌های دور رویکرد رقابت و کسب مقام برتر بازار به شکل امروزی وجود نداشت. AMD پیش از رایزن از معماریBulldozer برای پردازنده‌های خود استفاده می‌کرد که به موفقیت زیادی نمی‌رسید. به‌عنوان مثالAMD FX 8350 یک پردازنده‌ی هشت هسته‌ای بود که در سال ۲۰۱۲ معرفی شد. در آن زمان اینتلCore i7-3770K را در سبد محصولات داشت که با نصف هسته‌های فیزیکی، عملکرد بهتری را ارائه می‌کرد. در آن سال‌هاCinebench R11.5 به‌عنوان ابزار بنچمارک استفاده می‌شد که برای پردازنده‌یAMD امتیاز ۶/۷۱ و برای محصول اینتل امتیاز ۷/۱۴ را ثبت کرد.

AMD پیش از رایزن تنها تلاش می‌کرد تا در رقابت دنیای پردازنده خود را به اینتل برساند. به‌همین دلیل بازار راکدی در بخش پردازنده وجود داشت. درنتیجه وقتی رایزن به بازار آمد، رقابتی شدید و منحصربه‌فرد را به بازار وارد کرد. درواقع می‌توان ادعا داشت که رایزن به‌نوعی بازار پردازنده‌های مرکزی را دوباره زنده کرد.

AMDپیش از عرضه‌ی رایزن، یک بار در تاریخ توانسته بود تهدیدی جدی برای اینتل ایجاد کند. آن‌ها در سال ۲۰۰۵ محصولات دو هسته‌ای خود را به‌نام‌های Opteronو Athlon 64 X2معرفی کردند. محصولات مذکور با رقبای خود در سبد اینتل از لحاظ تعداد هسته‌های پردازشی برابر بودند، اما عملکرد بهتری در هر هسته ارائه می‌کردند. البته قیمت محصولات AMDدر آن سال‌ها بسیار بیشتر بود. درنهایت امروز به وضعیتی رسیده‌ایم که محصولات AMDکارایی بیشتر، هسته‌های پردازشی بیشتر و قیمت پایین‌تر نسبت به هر هسته دارند؛ رویکردی که بیش از همیشه اینتل و سری جدید پردازنده‌هایش یعنی Xeonرا در معرض خطر قرار می‌دهد.

بازار تجاری و سرور

تحلیل‌گران صنعت قبلا پیش‌بینی کرده بودند که سهمAMD از بازار پردازنده‌های سرور تا ۱۲ ماه آینده افزایش می‌یابد و در فصل دوم ۲۰۲۰ به ۱۰ درصد خواهد رسید. دسترسی به سهم بازار بیشتر برایAMD در بازار دیتاسنتر نقطه‌ی مهمی محسوب می‌شود. چنین افزایش سهمی نه‌تنها موجب افزایش درآمدAMD می‌شود، بلکه ثباتی نسبی را به وضعیت مالی و درآمدی آن‌ها خواهد بخشید.

یکی از نقاط ضعف همیشگیAMD در سال‌های گذشته، تمرکز بر بازار کامپیوترهای پایین‌رده و خرده‌فروشی بود؛ بازارهایی که بیش از همه تحت تأثیر رکودهای اقتصادی قرار می‌گیرند. به‌علاوه بازار کامپیوترهای پایین‌رده کمترین حاشیه‌ی سود را برای پردازنده‌ها به‌همراه دارد. درمقابل بازارهای تجاری و مشتریان شرکتی تأثیر کمتری از بحران‌ها می‌گیرند. AMD یک بار در سال‌های ۲۰۰۶-۲۰۰۵ به رکورد مناسبی از سهم بازار تجاری رسید که رکورد ۲۰ درصد را برای بازار سرور ثبت کرد.

کاربران علاقه‌مند به دنیای فناوری و برخی از کارشناسان، روی افزایش بازدهی و کارایی محصولاتAMD در بازار دسکتاپ متمرکز می‌شوند. در حالی که فروش کلی کامپیوترهای شخصی به‌جز بخش گیمینگ در سال‌های اخیر روند کاهشی پیش گرفت. رشد در بازارهای کوچکی همچون دستگاه‌های هیبریدی هم برای جبران کاهش فروش بخش‌های دیگر کافی نبود. هیچ کارشناسی شکست کامل و سقوط بازار کامپیوترهای شخصی را پیش‌بینی نمی‌کند، اما می‌توان روند سقوطی بازار (که از سال ۲۰۱۱ شروع شد) را مهم و ادامه‌دار دانست.

تلاشAMD برای افزایش سهم در بازارهای موبایل و دسکتاپ منطقی به نظر می‌رسد، اما مبارزه در سهم بازار از فضای سرور، منطقی‌تر است؛ فضایی که در هشت سال گذشته برخلاف بازارهای دیگر، رشد درآمد و فروش را تجربه کرد. البته شاید سال ۲۰۱۹ را بتوان با کمی رکود در بازار سرور توصیف کرد، اما روند موجود در انتقال هرچه بیشتر فعالیت‌ها به فضای ابری، آینده‌ی بازار را امیدوارکننده نشان می‌دهد.

نمودار زیر، پردازنده‌های سرور دو شرکت AMDو اینتل را با هم مقایسه می‌کند که نشان‌دهنده‌ی تهدیدی جدی برای غول قدیمی دنیای پردازنده است. یک جفت پردازنده‌ی AMD Epyc 7742قیمتی نزدیک به ۱۳،۹۰۰ دلار دارد. درمقابل پردازنده‌ی Intel Xeon Platinum 8260قیمتی ۴،۷۰۰ دلاری دارد که باید چهار عدد از آن‌ها را برای ساختن سیستمی حرفه‌ای استفاده کرد. درنتیجه پکیج اینتل به قیمت ۱۸،۸۰۰ دلار می‌رسد. درنهایت یک پکیج ۱۳،۹۰۰ دلاری از پردازنده‌های AMD، کارایی ۱/۱۹ برابر نسبت به پکیج ۱۸،۸۰۰ دلاری اینتل خواهد داشت.

برتری AMDنسبت به اینتل در بازار پردازنده‌های سرور تنها به قیمت یا ترکیب قیمت و کارایی خلاصه نمی‌شود. اینتل قابلیت‌های محصول خود را کاهش می‌دهد و هزینه‌ی بیشتری هم برای آن‌ها دریافت می‌کند. مقایسه‌ی قیمت محصولات شرکت در یک خانواده نشان‌دهنده‌ی چنین رویکردی خواهد بود. اینتل محصولات خانواده‌ی 8276 را بسته به پشتیبانی از حافظه‌ی رم قیمت‌گذاری می‌کند که از نظر کارشناسان افزایش و کاهش منطقی ندارد.

در جدول بالا حداکثر حافظه شاملIntel Optane هم می‌شود. به‌ بیان دیگر عبارت 4.5TB در جدول بالا یعنی ۳ ترابایتOptane در کنار ۱/۵ ترابایت حافظه‌ی رم در خدمت پردازنده خواهد بود. در مقام مقایسه، همه‌ی پردازنده‌های سری هفت نانومتریRome از شرکتAMD، تا ۴ ترابایت رم پشتیبانی می‌کنند. چنین قابلیتی به‌‌صورت پیش‌فرض در همه‌ی پردازنده‌ها عرضه می‌شود که خرید محصول و برنامه‌ریزی‌های آتی مشتری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درنتیجه می‌توان ادعا کرد کهAMD علاوه‌بر عرضه‌ی تراشه‌هایی با قیمت پایین‌تر، دسته‌بندی بازاری محصولات اینتل را هم مورد حمله قرار می‌دهد.

مزیت دیگر پردازنده‌های سری اپیک AMDدر بازار سرور، ارائه‌ی قابلیت‌های سیستم‌های 2Sدر تنظیمات 1Sاست. جدول زیر از ServetheHomeبه‌خوبی مقایسه‌ای بین محصولات دو شرکت رقیب انجام می‌دهد:

جدول بالا نشان می‌دهد کهAMD توانایی ضربه زدن به اینتل در نقاط ضعف متعدد را دارد. درواقع در اکثر حالات نیازهای حرفه‌ای، AMD راهکارهای بهتری به مشتریان ارائه می‌کند. قابلیت‌هایPCIe بیشتر، قابلیتPCIe 4.0، هسته‌های بیشتر با سوکت یکسان و بسیاری موارد دیگر حوزه‌های برتریAMD هستند. البته اینتل هم در برخی از حوزه‌ها برتری نشان می‌دهد. به‌عنوان مثال حافظه‌ی پنهانL3 در پردازنده‌های اینتل بیشتر خواهد بود، اما چنین برتری‌هایی تنها به کاربردهای محدود خلاصه می‌شوند. ازطرفی آن‌ها تلاش می‌کنند تا تولیدکننده‌ها و توزیع‌کننده‌ها را به پشتیبانی از حافظه‌هایOptane DC Persistent Memory تشویق کنند، اما هیچ آمار مشخصی از تولیدکننده‌های همکار در این برنامه وجود ندارد. به‌علاوه کاهش قیمت شدید برای حافظه‌هایNAND وDRAM، فرصت رقابت را برایOptane بسیار کم می‌کند.

در بازار سرور، مصرف نیرو اهمیت بالایی پیدا می‌کند. AMD با استفاده از فناوری تولید 7nm در مصرف نیرو نیز مزیت‌هایی نسبت به اینتل پیدا کرد. آمارها نشان می‌دهد که مصرف برقXeon Platinum در حالت تک‌رشته‌ای(Single Thread) نزدیک به ۴۳۰وات است. درمقابل، محصول مشابهAMD یعنیEpyc 7742 مصرفی نزدیک به ۳۴۰وات دارد.

اینتل در بازار حرفه‌ای مزایایی همچونDL Boost دارد که آن‌ها را به بازیگری مهم در کاربردهای یادگیری ماشین و هوش مصنوعی تبدیل می‌کند. با وجود این، آن‌ها مسیری دشوار را برای رقابت باAMD در پیش دارند و شاید فاکتورهای مذکور تنها به رسیدن آن‌ها به رقیب دیرینه کمک کنند.

رقابت قیمتی در بازار سرور

قیمت‌هایی که برای محصولات اینتل در بالا عنوان شد، ارقام رسمی و عمومی هستند. درواقع آن‌ها قیمتی هستند که در مقیاس خرید بیش از هزار عدد برای پردازنده‌هایXeon منتشر می‌شوند، اما عموما غیردقیق و متفاوت با قیمت پرداختیOEM هستند. هزینه‌ای که شرکت‌هایی همچون دل، اچ‌پی و دیگر سازنده‌ها برای پردازنده‌هایXeon پرداخت می‌کنند، در رسانه‌ها منتشر نمی‌شود؛ اما قطعا هزینه‌ی پرداختی آن‌ها کمتر از قیمت‌های موجود در اخبار خواهد بود.

فاصله بین فهرست قیمتی اینتل با قیمت‌های واقعی، تاحدودی دلیل عدم نفوذ مناسب Threadripperبه بازار را توضیح می‌دهد. پردازنده‌های تردریپر در دو سال گذشته هسته‌های بیشتری را در قیمت برابر با رقبا به مشتریان عرضه کرده‌اند. به‌علاوه بازدهی و کارایی آن‌ها نیز بیشتر بوده است؛ اما تولیدکننده‌هایی همچون MindFactoryکه اطلاعات فروش را منتشر می‌کنند، آمارهای فروش پایینی را در برابر نام تردریپر و اسکای‌‌لیک ایکس قرار می‌دهند.

اینتل در محصولات جدید خود تمایلی به کاهش قیمت محصولات برای پیشرفت در رقابت نشان نمی‌دهد. به‌عنوان مثال آن‌ها پردازنده‌ی ۱۰ هسته‌ایCore i9-9820X را در قیمتی ارائه می‌کنند که نزدیک به محصول دیگر خودشان یعنیThreadripper 2950X قرار می‌گیرد. در حالی که در همان بازه‌ی قیمتیAMD محصولاتی با بازدهی و کارایی بالاتر ارائه می‌کند. به‌ هر حال اینتل برخی اوقات هم کاهش قیمت را در محصولات جدید لحاظ می‌کند. به‌عنوان مثال در بازار کامپیوترهای حرفه‌ای دسکتاپ یاHEDT پردازنده‌ی ۱۰ هسته‌ایCore i7-6950X در سال ۲۰۱۶ با قیمت ۱،۷۲۳ دلار عرضه شد و محصول جدیدتر یعنیCore i9-9820X امروز قیمت ۹۰۰ دلاری دارد. چنین رویکردی تاکنون درباره‌ی تردریپر انجام نشده است و در صورت ادامه‌ی روند، پردازنده‌هایRome شرکتAMD بازار را در دست خواهند گرفت. درنهایت رایزن و تردریپر به‌عنوان پردازنده‌های مقرون‌به‌صرفه‌تر برای ورک‌استیشن‌ها و اپیک به‌عنوان پردازنده‌ی اصلی بازار سرور شناخته خواهند شد.

بحران امنیتی پردازنده‌ها

کارشناسانی که در سال‌های گذشته روند بازار سخت‌افزار و خصوصا پردازنده را دنبال می‌کردند، رخ دادن اتفاقات کنونی را پیش‌بینی می‌کردند. آسیب‌پذیری‌های امنیتی مهم پردازنده‌های مرکزی یعنیSpectre وMeltdown که در سال‌ ۲۰۱۸ خود را نشان دادند، به‌نوعی یک ضربه‌ی سخت به بازار وارد کردند. آسیب‌پذیری اول، همه‌ی محصولات بازار از اینتل تاAMD و آرم را تحت تأثیر قرار داد. در این‌ میان اینتل ضربه‌ی سختی خورد چون تهدید دوم تنها به پردازنده‌های آن‌ها آسیب وارد می‌کرد.

آسیب‌پذیری‌های بزرگ سال‌های اخیر در دنیای پردازنده، تهدیدهای امنیتی فاجعه‌باری بودند. مجرمان سایبری با کدهایی ساده از آن‌ها سوءاستفاده می‌کردند و به همه‌چیز از رمزهای عبور و حتی عکس‌های پاک‌شده‌ی کاربر دسترسی پیدا می‌کردند. توضیح چگونگی اجرای تهدیدهای فوق از حوصله‌ی این مقاله خارج است، اما به‌صورت خلاصه آن‌ها از قابلیت اجرای نظری و تخمینی در پردازنده سوءاستفاده می‌کردند. پردازنده در چنین وضعیتی وظیفه‌ی بعدی خود را پیش‌بینی می‌کند که در صورت ایجاد اشکال، داده‌های غلط را در حافظه‌ی پنهان ذخیره خواهد کرد.

پس از ذخیره‌سازی داد‌ه‌ها در حافظه‌ی پنهان، آسیب‌پذیری‌های مذکور قابلیت خواندن آن‌ها را بدون امکان ردگیری داشتند که درنهایت به کاهش امنیتی سیستم منجر می‌شد. به‌علاوه عدم امکان ردگیری، شانس تشخیص آلودگی یا ضربه‌ی امنیتی را کاهش می‌داد. درنهایت بسته‌های امنیتی اصلاحی برای آسیب‌پذیری‌ها ارائه شد و محصولات اینتل دیگر در معرض خطر نبودند. ازطرفی محصولات آن‌ها با کاهش کارایی روبه‌رو شدند که برخی اوقات به ۳۰ درصد می‌رسید.

در روزهایی که اخبار آسیب‌پذیری‌ها همه‌ی رسانه‌های دنیای فناوری را پر کرده بود، AMD کمتر از دیگران آسیب دید. درواقع این تصور ایجاد شد که پردازنده‌های آن‌ شرکت، انتخاب‌های امن‌تری هستند؛ در حالی که هنوز پردازنده‌هایAMD هم از تهدید‌هایSpectre در امان نبودند. به‌ هر حال اکنون نیز اینتل بیشتر ازAMD در معرض حمله‌های رسانه‌ای پیرامون آسیب‌پذیری‌های امنیتی قرار دارد و به‌نوعی نبرد امنیتی تمام نشده است.

ارزش محصول

شرکت AMDدر سال ۲۰۱۸ نسل دوم پردازنده‌های رایزن خود را به بازار عرضه کرد. پردازنده‌ی Ryzen 7 2700Xدر مرکز اخبار رونمایی بود و برای دسته‌ی HEDTهم Threadripper 2990WXمعرفی شد. محصولات جدید AMDطوفانی را در بازار پردازنده ایجاد کردند و به ترتیب پردازنده‌های Intel Core i7-8700Kو Core i9-7980XEرا شکست دادند. به‌علاوه بنچمارک محصولات جدید نشان می‌داد که پردازنده‌های AMDعلاوه بر پردازش چندهسته‌ای، در پردازش تک‌هسته‌ای اینتل را پشت سر می‌گذارند.

اینتل در واکنش به شکست اخیر خود، محصولی را عرضه کرد تاRyzen 7 2700X را پشت سر بگذارد. آن‌هاCore i9-9900K را معرفی کردند که البته قیمت ۴۷۹ دلاری آن نسبت به قیمت ۳۲۹ دلاری محصول رقیب، تاحدودی از ارزش‌هایش کم می‌کرد. آزمایش‌ها نشان می‌دهند که محصول جدید اینتل در بنچمارک گیک‌بنچ ۲۲ درصد و در ساین‌بنچ تنها سه درصد بهتر از رقیب عمل می‌کند، در حالی که برچسب قیمتی آن ۳۲ درصد بیشتر است. درنهایت پردازنده‌ی اینتل با وجود سریع‌تر بودن، با قیمت بیشتر و ۶ ماه تأخیر عرضه شد که ارزش آن را کاهش می‌داد.

آینده‌ی روشن

در حال حاضرAMD Ryzen 9 3900X در بازار فرمانروایی می‌کند. محصول مذکور نه‌تنها در بررسی‌ها و آزمایش‌ها رقبا را پشت سر می‌گذارد، بلکه در فروش هم رکورد قابل توجهی از خود بر جای گذاشت. در حال حاضر جدی‌ترین رقیب این پردازنده در سبد اینتل، Core i9-9920X است که البته قیمتی تقریبا دوبرابری دارد. با نگاهی به وضعیت کنونیAMD در بازار پردازنده‌ها باید از خود بپرسیم که چه آینده‌ای در انتظار آن‌ها و بازار خواهد بود؟

AMDدر ماه سپتامبر سال جاری پردازنده‌ی قدرتمندتری به‌نام Ryzen 3950Xعرضه خواهد کرد که فاصله‌ با محصولات اینتل را باز هم افزایش می‌دهد. البته برخی تخمین می‌زنند که محصول ۱۰ هسته‌ای جدیدی از اینتل در سری Comet Lakeبه بازار عرضه شود؛ محصولی که شاید به فرمانروایی 3900Xپایان دهد. به‌هرحال همه‌ی این موارد تخمین و احتمال هستند.

سری پردازنده‌هایRyzen 3000 شرکتAMD کاراییIPC را به میزان ۱۵ درصد افزایش دادند که رکوردهای انجام پردازش در حالت تک هسته‌ای را به فاصله‌ای نزدیک به اینتل رساند. اگر شرکت روند کنونی خود را تا زمانی‌که اینتل در فناوری‌های تولید ۱۴ نانومتری گرفتار است، حفظ کند، شاید شاهد سلطه‌ی آن‌ها بر بازار پردازنده‌های مرکزی هم باشیم.

AMD در سال‌های گذشته راهی طولانی و مهم را در صنعت پردازنده طی کرد. به نظر نمی‌رسد آن‌ها روند رشد خود را کاهش دهند یا متوقف کنند. به‌علاوه نشانه‌هایی از حمله‌ی آن‌ها به بازار پردازنده‌های گرافیکی هم دیده می‌شود که شاید با پردازنده‌هایی همچونNavi همان رویکرد پردازنده‌های مرکزی را تکرار کنند.

بازی به سبک حریف

مطالب بالا نشان داد کهAMD در سال‌های اخیر به‌خوبی موفق به کاهش فاصله با رقیب دیرینه‌ی خود شده است. آن‌ها اکنون تهدیدی جدی برای فرمانروای همیشگی بازار محسوب می‌شوند و حتی در برخی بازارها بازیگر اصلی هستند. اینتل می‌تواند با کاهش قیمت، پاسخ کوتاه‌مدتی به فعالیتAMD داشته باشد، اما درطولانی‌مدت باید رویکردی کاملا تهاجمی و مستقیم پیش بگیرد. رویکرد مستقیم به‌معنای هسته‌های پردازشی بیشتر در قیمت پایین‌تر خواهد بود. به‌علاوه مقدار حافظه‌ی قابل پشتیبانی نیز باید افزایش پیدا کند.

اینتل در نیمه‌ی اول سال آینده‌ی میلادی سری کوپر لیک را به بازار عرضه خواهد کرد که با فناوری ۱۴ نانومتری تولید می‌شوند و همچنین پشتیبانی ویژه‌ای از قابلیت اختصاصی هوش مصنوعیAVX-512 دارند. تراشه‌ی مذکور به اینتل کمک می‌کند تا روی برخی از بازارهای اصلی مورد نظر خود متمرکز شود، اما به‌ هر حال فاصله‌ی رقابتی دو شرکت را کم نمی‌کند. به‌علاوه آن‌ها در اضافه کردن پشتیبانی از حافظه‌ی رم بیشتر هم چالش خواهند داشت چونAMD از هم‌اکنون قول چنین پیشرفتی را در پردازنده‌های خود داده است.

برنامه‌ی اینتل برای محصولات آینده‌ی بخش سرور مانند آیس لیک هنوز آن‌چنان مشخص نیست. درواقع نمی‌دانیم که آیا هسته‌های جدیدی به پردازنده‌های مذکور اضافه می‌شود یا چه نوع طراحی برای آن‌ها در نظر گرفته خواهد شد. به‌هرحال هنوز یک سال تا عرضه‌ی آیس لیک برای سرورها فاصله داریم. تا زمانی‌که آن پردازنده‌ها برای عرضه به بازار آماده شوند، فناوری لیتوگرافی فرابنفش هفت نانومتریAMD هم آماده می‌شود. AMD با پردازنده‌های متعدد خود ازجمله سریRome در بحث به‌روزرسانی و عرضه‌ی محصولات جدید بازار را تحت سلطه‌ی خود قرار داد. آن‌ها در ۱۲ تا ۲۴ ماه آینده وظیفه‌ی خطیر ارائه‌ی به‌روزرسانی‌های بهتر و بهینه‌سازی محصولات را بر عهده دارند. در صورت اجرای چنین روندی، AMD سهم مناسبی از بازار تجاری پردازنده خواهد داشت که دهه‌ها برای آن تلاش می‌کرد.

احتمال شکست مجدد

رقابت جدی با اینتل و تلاش برای کسب سهم بازار از آن‌ها، شباهت زیادی به ضربه زدن به دیوار لاستیکی با چکش فلزی دارد. شاید بتوان تغییر شکلی در دیوار ایجاد کرد، اما خراب کردن کامل آن بسیار دشوار است. به‌هرحالAMD برای کسب سهم بازار خصوصا در بخش سرور بهترین فرصت را با پردازنده‌های هفت نانومتریEpyc ایجاد کرد، اما کسب سهم در این بخش، فرایندی آهسته و نیازمند دقت بالا خواهد بود. اگرAMD می‌خواهد از جدیدترین فرصت خود برای فشار بر رقیب همیشگی استفاده کند، باید رویکردی متفاوت با سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ در پیش بگیرد.

استفاده از اصطلاح «دوران طلایی» برای وضعیت کنونی AMDدور از انصاف نیست. هرچند نمی‌توان هیچ اظهارنظر روشنی درباره‌ی ادامه‌ی روند کنونی و حفظ موقعیت فعلی شرکت‌ها داشت، اما وضعیت غول‌های پردازنده امروز بیش از همیشه به رقابتی نزدیک و حتی برابر شبیه است.

منبع خبر: زومیت